σακχαρομετρία

και σακχαριμετρία, η, Ν

μέθοδος προσδιορισμού τής περιεκτικότητας σε ζάχαρη ενός σακχαρούχου διαλύματος, μέθοδος που στηρίζεται στο φαινόμενο τής στροφής τού επιπέδου τής πόλωσης που προκαλείται από τις οπτικώς ενεργές ουσίες, όπως είναι η ζάχαρη, αλλ. ζαχαρομετρία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. saccharometry < σάκχαρο + -μετρία*. Η λ. μαρτυρείται από το 1889 στο Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν].